Ποτέ την Κυριακή!
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020
Ως συνταγματική έκρινε τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές (με οριακή πλειοψηφία 4- 3) το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας ανατρέποντας έτσι, την παλαιότερη, προ διετίας, απόφαση της Ολομέλειάς του, που είχε κρίνει αντισυνταγματική την λειτουργία των καταστημάτων.
Με αφορμή την αρνητική αυτή εξέλιξη, σας παραθέτουμε για την ενημέρωσή σας ένα πλήρες ιστορικό της προσπάθειας να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία στο εμπόριο, αλλά και του αγώνα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και των Σωματείων που συσπειρώνονται σε αυτήν, όπως το δικό μας, να την υπερασπιστούν.
Το 2013, θεσπίζεται
- η προαιρετική λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές.
- Την πρώτη Κυριακή καθεμίας από τις 4 εκπτωτικές περιόδους.Την Κυριακή των Βαΐων.
- Τις 2 Κυριακές πριν από την ημέρα των Χριστουγέννων.
- Την τελευταία Κυριακή του έτους.
- Η προαιρετική λειτουργία όλες τις Κυριακές των εμπορικών καταστημάτων με συνολική επιφάνεια εμβαδού, έως 250 τ.μ. υπό τις εξής προϋποθέσεις: να μην ανήκουν σε αλυσίδα καταστημάτων και να μη λειτουργούν με συμφωνίες συνεργασίας τύπου «shops-in-ashop».
Τον Ιούλιο του 2014, με υπουργική απόφαση επιτρέπεται «πιλοτικά» η λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του έτους σε 10 περιοχές της χώρας.
Τον Μάιο του 2017, θεσπίζεται η αύξηση του αριθμού των Κυριακών από 8 σε 32 για περιοχές των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης. Όλο αυτό το διάστημα η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος καταγγέλλει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, κηρύσσει 24ωρες απεργίες τις Κυριακές που λειτουργούν τα καταστήματα ώστε να προστατέψει τους συναδέλφους που δεν θέλουν να εργαστούν. Τον Ιούλιο του 2014, μάλιστα προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση του μέτρου.
Τον Ιανουάριο του 2017, η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας εκδίδει την απόφασή της, με την οποία κρίνει ως αντισυνταγματική τη λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές τον χρόνο.
Αξιοσημείωτο είναι το σκεπτικό της απόφασης, στο οποίο καταγράφονται τα συνταγματικά δικαιώματα των εργαζομένων και των πολιτών, σε σχέση με την αργία της Κυριακής:
«Το Σύνταγμα κατοχυρώνει για τους πάσης φύσεως εργαζομένους και απασχολούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, κ.λπ.) το δικαίωμα ελεύθερου χρόνου και της απόλαυσης του ατομικού και τους από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας. Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).
Συναφώς, προσφέρει και τη δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του, θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21). Περαιτέρω το ως άνω δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους εργαζόμενους όταν αυτοί δύνανται μόνοι ή από κοινού με την οικογένεια τους να μετέχουν στη συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα έχει επιλεγεί κατά μακρά παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης, η σχετιζόμενη με την Χριστιανική θρησκεία».
Η εξαιρετική εκείνη απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ, που τώρα αναιρείται από ένα τμήμα του δικαστηρίου, αντιμετώπιζε την Κυριακή ως αυτό που είναι, δηλαδή μία ημέρα αναντικατάστατη για την ξεκούραση και τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων, μια ημέρα που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα «ρεπό» οποιασδήποτε άλλης ημέρας.