Πέρασαν 2 χρόνια χωρίς τον κ. Στέλιο
Παρασκευή 3 Απριλίου 2020
Πέρασαν δύο χρόνια από την 1η Απριλίου του 2018 και όμως αισθανόμαστε ότι ο κ. Στέλιος εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα μας, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της προσωπικής γοητείας που άσκησε σε όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, έστω και για λίγο.
Γιατί ποιος, στ’ αλήθεια, θα τον γνώριζε από κοντά και δεν θα τον αγαπούσε; Ποιος έχει ακούσει ιστορίες για εκείνον και δεν σκέφτηκε ότι θα ήθελε πολύ να τον είχε γνωρίσει; Είχε το χάρισμα να εμπνέει στον συνομιλητή του σεβασμό και ταυτόχρονα οικειότητα.
Ήταν απλός, ευγενικός και μιλούσε σε όλους – ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση – με τον ίδιο σεβασμό, πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ήταν βαθιά φιλοσοφημένος άνθρωπος που συνδύαζε τα χαρακτηριστικά του ευπατρίδη, του ευγενούς δηλαδή και καλλιεργημένου ανθρώπου, με μία όμως γνήσια λαϊκότητα, καθώς υπήρξε παιδί που μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά.
Ο κ. Στέλιος αγαπούσε την επιχείρηση και αγωνιούσε για την ανάπτυξη και την επιτυχία της, γιατί αισθανόταν την ευθύνη του απέναντι στους χιλιάδες Συναδέλφους και τις οικογένειές τους. Του άρεσε, άλλωστε, να τους ρωτάει πάντα για την οικογένειά τους και χαιρόταν πολύ όταν μάθαινε ότι τα παιδιά τους προοδεύουν στα γράμματα.
Αγαπούσε όμως και την Ελλάδα, την οποία υπηρέτησε από τη θέση του αθόρυβα, ουσιαστικά, με ανιδιοτέλεια και αγνό ιδεαλισμό, όπως κάνουν, άλλωστε, όλοι όσοι την έχουν στην καρδιά τους, φτωχοί ή πλούσιοι. Η Ελλάδα του ήταν ο μαγικός τόπος του Ηράκλειτου, του Ομήρου, του Λοΐζου, του Χατζιδάκι, του Γκάτσου, τους οποίους ανέφερε συχνά με εφηβικό ενθουσιασμό, ήταν η Ελλάδα των Αξιών και των Αξίων, εκείνων δηλαδή που παλεύουν καθημερινά από το μετερίζι τους να σηκώσουν ψηλά αυτόν τον τόπο.
Ακόμη κι αν κάποτε όσοι έτυχε να τον γνωρίσουν, ξεχάσουν οτιδήποτε είπε ή έκανε ο κ. Στέλιος, είναι αδύνατον να λησμονήσουν το χαμόγελό του. Γιατί ήταν ριζωμένο στην αιώνια άνοιξη της ψυχής του!